NC #เริ่มต้นด้วยร้ายลงท้ายด้วยรัก ตอนที่ 3

“ทำไม รังเกียจฉันขนาดนั้นเลยรึไงห๊ะ!” ทั้งที่เจโน่คิดว่าตัวเองยังพอมีแรงต่อต้านแต่เมื่อลิ้นอุ่นร้อนตวัดรอบยอดอก ความรู้สึกอ่อนแรงถาโถมเข้ามาจนไม่เหลือเรี่ยวแรงให้ต่อต้านใดๆ 
ร่างกายบอบช้ำจนรู้สึกเหมือนจะแหลกไปเสียให้ได้

“ใช่! ฮึ้ก ผมเกลียดคุณ”พูดจบก็พยายามขืนตัวออกจากอีกฝ่าย ทั้งที่ตอนนี้เจโน่ไม่เหลือเรี่ยวแรงให้ทำอะไรอีกแล้ว

“อย่าดื้อกับฉันนะเจโน่!”น้ำเสียงเข้มพูดข้างหูพลางโอบเอวเล็กให้แน่นขึ้นไปอีกพร้อมกับดูดเม้มทำรอยตามซอกคอจนเจโน่ต้องเผลอตัวครางเสียงดัง

“ฮึ้อ อ่อ อือออ”เสียงครางหวานพยายามสะกดกลั้นไม่ให้เล็ดลอดออกไปเมื่อฝ่ามือหนากอบกุมแกนกายตัวเองพร้อมกับรูดขึ้นลงเป็นจังหวะให้เผลอสะดุ้งตัวเมื่อความเสียวซ่านเข้ามาแทนที่ 

ร่างเล็กบิดเร้าเพราะความทรมานที่ถูกปลุกเร้าด้วยคนป่าเถื่อนที่อยู่ด้านบน แกนกายที่ตื่นตัวของมาร์คกำลังเผยให้เห็นจนดวงตาเรียวเล็กหลับตาแน่น ไม่อยากมอง ไม่อยากรู้สึกเป็นฝ่ายสูญเสียศักดิ์ศรีของตัวเอง 

...ถ้าดงฮยอกรู้ คงผิดหวังในตัวเค้ามาก...

มาร์คสอดท่อนกายร้อนเข้าไปในช่องทางแคบแน่นอย่างยากลำบาก ทั้งที่เมื่อคืนคิดว่ามันน่าจะเข้าที่เข้าทางมากกว่านี้ แต่เปล่าเลยยิ่งเกร็งตัวแบบนั้นมาร์คยิ่งรู้สึกทรมานจนต้องขบกรามแน่น

“อืมมม .. อ่าห์”แต่ถึงอย่างนั้นมันก็สร้างอารมณ์เสียวซ่านปนรู้สึกดีให้มาร์คอยู่ไม่น้อย ร่างสูงโยกตัวตามแรงอารมณ์ที่พุ่งสูงโดยที่ไม่สนใจว่าคนใต้ร่าง

จะร้องไห้ หรือจะรู้สึกอะไร

“อ๊ะ อื้อ ฮึ้กก อื้อออ”ใบหน้าน่ารักส่ายหัวไปมาราวกับว่าจะต้องตายเพราะความป่าเถื่อนหยาบโลนราวกับซาตานที่กำลังพรากชีวิตเจโน่ออกไปทีละน้อย มาร์คก้มหน้าลงไปบดจูบลงที่ริมฝีปากเล็กอีกครั้งอย่างหื่นกระหาย

เจ็บ..เจ็บไปหมดแล้ว ช่วงล่างที่โถมตัวใส่จนเจโน่ต้องตัวสั่นกระท้านอย่างรุนแรง ความรู้สึกเจ็บและเสียวซ่านมันอธิบายไม่ถูกว่าเป็นอย่างนี้ได้อย่างไร แต่เลือดสีแดงสดไหลรินออกมาจนเจโน่สัมผัสได้ แต่ใบหน้าหล่อเหลาที่ดุร้ายราวกับจะฆ่าให้ตายทั้งเป็นในตอนนี้กลับยกยิ้มอย่างสะใจ 

และไม่มีทีท่าว่าจะผ่อนแรงเลยแม้แต่น้อย เสียงเนื้อกระทบกันดังจนเจโน่รู้สึกรังเกียจตัวเอง รังเกียจที่ถูกทำลายความเป็นลูกผู้ชายซะป่นปี้ไม่มีชิ้นดี 

ความร้อนแรงของมาร์คมันน่าเกลียด มันน่าขยะแขยง 

แต่ร่างกายที่ถูกปลุกปลั่นมันกลับทำให้เจโน่ปฏิเสธอะไรไม่ได้สักอย่าง

“อึก อื้มมม อ่าห์”เสียงซี้ดปากดังอยู่ข้างใบหูขาวพลางขยับตัวด้วยความ

เร่าร้อน เกรี้ยวกราดจนไม่รู้ด้วยซ้ำว่าความรู้สึกขาวโพลนว่างเปล่า

ในอารมณ์พุ่งพล่านตอนนี้ทะเยอทะยานไปถึงไหนแล้ว

“อื้อ อึก ผมเจ็บนะ หยุดสักที ฮื้อออ”น้ำเสียงหวานปนครางระงม ขอร้องอ้อนวอนอยู่แบบนั้น พูดดีด้วยก็แล้ว พูดไม่ดีก็แล้ว 

จะให้ต้องทำอย่างไรผู้ชายใจร้ายคนนี้ถึงจะได้หยุดเสียที

“รัดแน่น อือ ขนาดนี้ยังมาขอร้องฉันอีกหรอ”แรงตอดรัดจนมาร์คแทบจะทนไม่ไหวแต่สิ่งที่คนตัวเล็กขอร้อง มันกลับเหมือนคำเชิญชวน 

ขอร้องให้แรงขึ้นอย่างไรอย่างนั้น ลมหายใจที่ขาดเป็นช่วงๆ 

ทำให้เจโน่รู้สึกทรมานพร้อมกับน้ำสีขาวขุ่นเปรอะเปื้อนบนตัวอีกคน 

ในขณะที่มาร์คโถมร่างกายใส่บนตัวไม่หยุด ก่อนจะกระแทกแกนกายใส่ครั้งสุดท้ายพร้อมกับปลดปล่อยออกมา 

เสียงครางกระเส่าของมาร์คยิ่งทำให้เจโน่รู้สึกรังเกียจและขยะแขยง 

แต่อย่างน้อยความทรมานครั้งนี้มันก็จบ...

กลับไปอ่านต่อจ้า ..

http://writer.dek-d.com/dek-d/writer/viewlongc.php?id=1473644&chapter=4

NC ตอน My Sweet Iced Milk Tea

“ครับ..”คนที่ถูกปลุกเร้าด้วยความรมณ์วาบหวาบไม่รู้ตัวด้วยซ้ำว่าเสื้อนักศึกษาถูกถอดไปตั้งแต่เมื่อไหร่ เมื่อรู้ตัวอีกทีสัมผัสอุ่นชื้นบริเวณยอดอกทำให้ขนลุกชูชันไปทั้งตัว ริมฝีปากที่ขบเม้มไล่มายังท้องน้อยก่อนจะปลดกางเกงออกอย่างง่ายดาย

“อ่าห์.. เจโน่ ถอดกางเกงให้หน่อย ได้มั้ย ..ครับ”คำขอร้องด้วยน้ำเสียงแหบพร่าที่เจโน่ไม่เคยชินสักครั้งเมื่อแจมินเป็นคนพูด ใบหน้าน่ารักที่เห่อร้อนขึ้นสีได้แต่ก้มหน้างุดพร้อมกับจับขอบกางเกงสะเปะสะปะดึงลงช้าๆก่อนที่มือเล็กจะเผลอลูบส่วนอ่อนไหวให้อีกฝ่ายได้ขบกรามแน่น ..ตัวแสบเอ้ย 

นิ้วเรียวสอดเข้าไปในร่างอีกคนก่อนจะขยับเข้าออกเร็วๆรัวๆจนให้ใบหน้าน่ารักนิ่วหน้าเพราะความรู้สึกเสียวซ่านเมื่อปลายนิ้วกดลงบนจุดกระสัน

“ชอบยั่วจังเลย เป็นบงซิกหรอ ไหนครางให้ฟังหน่อย”

“ไอ่ทะลึ่ง”เสียงหัวเราะในลำคอพร้อมกับส่วนแข็งขืนถูกสอดเข้ารวดเดียวจนหมดเรียกให้เจโน่ครางลั่น บางทีแจมินก็ดูช่ำชองจนน่าหลงใหล ทั้งที่ไม่รู้ว่าแอบไปฝึกมากับใครหรือเปล่าแต่ถึงอย่างนั้นเจโน่ก็มั่นใจว่าคนที่เอาแจมินอยู่ได้ก็มีแค่เจโน่..และต้องเป็นเจโน่คนเดียวเท่านั้น

“อ๊ะ... อื้ออ อืม แจมินอ่า อ่า”เสียงครางระงมไม่เป็นภาษาที่เอาแต่เรียกชื่อ
แจมินไม่ขาดปาก ชอบ...พึ่งรู้ว่าชื่อตัวเองเพราะที่สุดก็ตอนที่ถูกอีกฝ่ายเรียกแบบนี้ 
ร่างเล็กที่นอนสั่นสะท้านจากแรงกระแทกยิ่งทำให้ดูเซกซี่น่าค้นหา 
จนไม่อยากจะหยุดแค่รอบเดียว เอวบางที่ยกขึ้นส่ายร่อนสวนจังหวะยิ่งทำให้แจมินพอใจขึ้นไปอีก

“อื้ออ อ๊า แจมิน อืมมม”มือเล็กกำผมอีกฝ่ายแน่นก่อนจะไล้ลงมาบีบไหล่พร้อมกับจิกนิ้วลงจนแจมินคิดว่าถ้าเจโน่ไว้เล็บป่านนี้คงเลือดไหลไปแล้ว

“ฮื้ออ พะ พอแล้ว ฮื้ออ ระเราไม่ไหวแล้ว”

“อีกนิดได้มั้ย..”ใบหน้าน่ารักเห่ยเก พลางสูดลมหายใจเข้าออกอย่างหอบถี่ พร้อมกับกระตุกเกร็งปล่อยน้ำสีขาวขุ่นเปรอะเต็มหน้าท้องอีกคน

“ระ เราเจ็บ อื้อ แจมิน”แจมินยังไม่เสร็จ แต่เมื่อเห็นน้ำตาที่คลออยู่ในดวงตาเรียวเล็กก็ต้องยอมดึงส่วนแข็งขืนออกจากร่างเล็ก

เพราะกลัว..กลัวว่าอีกฝ่ายจะเจ็บ ยิ่งไปกว่านั้น กลัวว่าคนของเค้าจะรู้ว่าคนตัวเล็กที่น่าทะนุถนอมตรงหน้าผ่านมือคนเลวอย่างแจมินมาแล้ว 
และเหมือนเจโน่จะสัมผัสได้จากรอยยิ้มหวานที่แจมินชอบใช้เวลาที่รู้สึกน้อยใจอะไรแบบนี้ 

จึงยอมก้มตัวลงไปแตะลิ้นลงบนส่วนปลายพร้อมกับครอบริมฝีปากบางรูดขึ้นลงอย่างเป็นจังหวะ จนได้ยินเสียงครางต่ำจากแจมินอยู่เป็นพักๆ ลิ้นเล็กดูดกลืนราวกับว่าเป็นไอศครีมแท่งโปรด ตวัดปลายลิ้นดูดจนเกิดเสียงดังพร้อมกับรูดริมฝีปากขึ้นลงก่อนจะแกล้งใช้ฟันครูดเบาๆ

“อืมมม อ่าห์ เจโน่อ่า..พอแล้วจะแตกแล้ว”พยายามดันร่างเล็กให้ออกเมื่อใกล้ถึงฝั่ง แต่ก็ไม่มีทีท่าว่าเจโน่จะออกห่างเลยแม้แต่น้อยจนแจมินกระตุกเกร็งตัวพร้อมกับปล่อยน้ำสีขาวขุ่นพุ่งเข้ามาในโพรงปากเล็กจนลิ้นร้อนตวัดดูดกลืนน้ำสีขาวขุ่นจนหมด..เจโน่จึงยอมถอนริมฝีปากออกจากส่วนแข็งขืนพร้อมกับยกยิ้มหวานให้อย่างน่ารัก

*กลับไปอ่านต่อ  เชิญจ้า..

http://writer.dek-d.com/dek-d/writer/viewlongc.php?id=1443138&chapter=20

NC ตอน My Sweet Strawberry Jelly

"ทำไมต้องนั่งบนนี้ด้วย"คนที่ขึ้นคร่อมสะโพกแกร่งถามมาร์คคือเอาจริงๆนะ...เจโน่ไม่เคยรุก

“จะสอนไง.. ถอดกางเกงออกเร็วครับ”

“ฮื้อ มาร์คฮยองจะบ้าหรอ..”

“เร็วๆ”มือเล็กฟาดลงหนึ่งทีก่อนที่จะเลิกบ็อกเซอร์และชั้นในของอีกคนลงมาจนเกือบสุดส่วนอ่อนไหวของคนตัวเล็กที่เริ่มขยับเสียดสี บรรจงกดทับสะโพกมนลงบนเชิงกรานให้มาร์คเผลอครางฮือในลำคอทันที

          "อ่าห์.." เสียงเนือยครางเพียงแผ่วเบาแต่มันฉุดกระชากให้เจโน่ต้องหลงใหลจนแทบใจสั่น เพราะเป็นมาร์ค ลีแค่มือที่ลูบไล้บริเวณเอวเลื่อนขึ้นมาเขี่ยวนรอบหน้าอกก็ทำให้เผลอครางได้ไม่ยาก

          " อ๊ะ.. อื้อ มัน " แค่เพียงจ่อปลายส่วนอ่อนไหวของอีกคนไว้ที่ช่องทางก็รู้สึกคับแน่นไปหมด ถูไถส่วนปลายไว้กับทางเข้าเร่งความกระสันจนมาร์คเริ่มขัดใจกับท่าทางไม่ประสีประสาของอีกคนจนเผลอกดสะโพกบางให้นั่งทับลงมาทีเดียวจนสุดเรียกให้มือเล็กบีบต้นแขนคนที่นอนอยู่แน่น

          " ฮึก! ..อ๊ะ ไอ่บ้า"

          "อืม..พูดไม่เพราะ"มาร์คดันตัวเองขึ้นเร่งสวนจังหวะคนตัวเล็กที่ปรือตาเงยหน้าขึ้นเจือความเสียวที่มาจุกอยู่บริเวณปลายส่วนอ่อนไหวจนแทบทนไม่ไหว ความรู้สึกเจ็บปนกับความเสียววูบวาบไปทั่วช่วงท้อง 

ทำให้เจโน่ต้องยกสะโพกขึ้นช้าๆ และกดทับลงไปเบาๆ ให้ภายในเสียดสีกันจนหายใจแทบไม่ทัน 

ไม่เคยทำแบบนี้มาก่อนเลย..

          " อ๊ะ!! "ดูเหมือนว่าคนที่นอนอยู่จะเร่งจังหวะดันแกนกายให้เร็วขึ้นเมื่อปลายส่วนอ่อนไหวของอีกคนที่ตนเองเป็นควบคุมจังหวะนั้นมันเนิบนาบและช้าเกินไปแกนกายที่ถูกดันเข้าไปลึกจนเจอเข้ากับจุดกระสัน

ทำให้คนตัวเล็กสะดุ้งพร้อมกับครางลั่น ขบเม้มริมฝีปากล่างและกดกายลงไปเจือจุดลับจนส่วนอ่อนไหวปวดหนึบและร้อนระอุราวกับจะปะทุออกมา

          ช่องทางที่คับแน่นทำให้คนตัวเล็กที่คิดจะเป็นฝ่ายคุมเกมส์ต้องขย่มกายลงมาให้อีกคนได้คลั่งไคล้จนต้องใช้มือรูดรั้งแกนกายช่วยอย่างเป็นธรรมชาติ

         

         เมื่อถึงจังหวะที่คนตัวเล็กขย่มกายไปมาอย่างรุนแรงมือบางเอื้อมโน้มกายไปทาบทับอีกคนที่นอนเอนตัวอยู่เพียงแค่เล็กน้อยพอให้ส่วนอ่อนไหวได้เสียดสีกับหน้าท้องแกร่งจนความกระสันแล่นปราดไปทั่วช่องท้องและร่างกาย

          " อือ..แบบนั้นแหละเจโน่ อืมมม" เสียงครางเร่งเร้าไม่สนใจว่าคนตัวเล็กจะสามารถทำได้อย่างที่ต้องการหรือไม่ดวงตาเรียวเล็กปรือตามองเสี้ยวใบหน้าหล่อของแรพเปอร์ก่อนที่จะเผยอปากหายใจและไม่อาจปฏิเสธได้เหมือนว่ามันดูยั่วยวน และเซ๊กซี่ในแบบของเจโน่ ลมหายใจอุ่นร้อนเป่ารดที่หน้าอกเจโน่เป็นจังหวะเร่งเร้าให้คนตัวเล็กต้องกระแทกส่วนล่างเข้าหากันหนักหน่วงมากขึ้น

  แต่เพราะเห็นว่ามาร์ค ลี ดูพอใจกับคืนนี้มากเกินไป ส่วนล่างที่เชื่อมต่อกันนั้นคนตัวเล็กก็จงใจเริ่มนิ่งแช่ไว้อย่างนั้นจนมาร์คเริ่มขมวดคิ้วก่อนจะ ลืมตาขึ้นมาจ้องใบหน้าหวานอย่างเอาเรื่อง

          "อืม เจโน่อ่า ตัวแสบ"มาร์คโน้มอุ้มคนตัวเล็กที่ยังนั่งอยู่บนตัวให้นั่งลง

          " อ๊ะ มะ มาร์คฮยอง ฮื้ออ "

          "แกล้งฮยองหรอ หืม" จับร่างบางให้นอนลงแม้จะปิดไฟแต่เจโน่ก็รับรู้ได้ถึงแววตาหื่นกระหายจากแรพเปอร์หน้าหล่อจนส่วนอ่อนไหวปวดหนึบเป็นบางจังหวะทำให้คนตัวเล็กขมิบรัดเกร็งจนมาร์คต้องนิ่วหน้าทันที

          " อือ.. "

          " อ๊ะ.. อื้อ มันลึกไป อ๊ะ มาร์คฮยอง" กดแช่สะโพกไว้ให้ลึกในท่วงท่าที่ควรจะลึกที่สุด คว้านหาจุดลับในช่องทางจนร่างบางอ้าปากหายใจเข้าปอดแทบไม่ทันสะดุ้งตอบกลับเป็นสัญญาณว่าบริเวณภายในจุดนั้นคือจุดกระสันเป็นทางเดียวที่มาร์คจะเอาคืนเด็กตัวแสบได้

มือบางรั้งไหล่แกร่งไว้ให้แน่นขาเรียวสอดเข้ากับเอวแกร่งเป็นการให้ความร่วมมือและแทนคำขอโทษที่ไม่น่าเล่นแรงกับมาร์คเลย แต่ก็นั่นแหละ

          ถ้าไม่เสร็จพร้อมกันมาร์คก็จะไม่หยุด..

          " อ๊ะ.. เร็วอีก อ๊ะ! "ร่างสูงของมาร์คร่อนสะโพกรัวใส่คนตัวเล็กจนสั่นรัวไปตามจังหวะ ใบหน้าหวานเชิดขึ้นและอ้าปากงับหัวไหล่อีกคนแน่น เสียงครางหวานหูดังขึ้นข้างๆใบหูอีกคนยิ่งเร่งจังหวะสอดใส่จนลึกมากเข้าไปอีก

          ไม่ไหว.. แล้ว

          " อ๊ะ! ฮื่อ.. ไม่ไหวแล้ว งือ มาร์คฮยอง อ๊ะ พะ พอแล้ว" เสียงหวานดังระงมคร่างไม่เป็นภาษาค่อยๆ เงียบลงเมื่อร่างโปร่งดึงส่วนอ่อนไหวออกและกระแทกเข้าไปจนสุดอยู่หลายครั้งจนในที่สุดน้ำสีขุ่นขาวของทั้งคู่ก็ออกมาพร้อมกันจนใบหน้าหล่อก้มลงมางับพวงแก้มใสอย่างเอาแต่ใจและไม่สนใจมือเล็กที่กำลังออกแรงดันหน้าอกอยู่อย่างนั้น

          " งือออ พอแล้ว ทำไมทำนี้แรงขนาดนี้อะ"คนตัวเล็กยู่ปากพร้อมกับบุ่นงุ้งงิ้งตามประสา นี่หรอวะคนที่อยากจะ โน่มาร์ค

          "รอบเดียวเอง"แกล้งขบเม้มติ่งหูและพ่นลมหายใจใกล้ๆซอกคอขาวก่อนจะดูดทำรอยไว้ให้มากกว่าที่เคยทำ... ถ้าไม่ติดว่าพรุ่งนี้ไอ้ตัวเล็กต้องไปโรงเรียนจะพา โน่มาร์ค ให้หนำใจจนเช้าไปเลย….

*ไปค่ะกลับไปเม้นตอนนี้กันเนอะ ให้อภัยNCกากๆที่แสนง่วงนอนของเจโน่นูน่าด้วยนะคะ ฮื้อออ TT^TT

http://writer.dek-d.com/dek-d/writer/viewlongc.php?id=1443138&chapter=19