NC #ฟิคมินิดรีม ตอน เกอิชา #MARKNO and #MINNO

-----NC = No Children-----

กายบอบบางเซถอยเมื่อร่างสูงโปร่งที่นั่งด้านขวาอย่างองค์ชายใหญ่กลับกลายเป็นผู้จู่โจมเลื่อนใบหน้าเข้ามาใกล้พร้อมกับประทับรอยจูบลงเบาๆจนคนเป็นน้องอดหมั่นไส้ไม่ได้เมื่อกี๊ใครมันยังห้ามไม่ให้เค้าทำรุ่มร่ามอยู่เลย

“อ องค์ชายใหญ่ อื้อ…”ระบบการยับยั้งช่างใจของเจโน่ช่างแปรปรวนเหลือเกินยามที่ได้สัมผัสริมฝีปากร้ายกาจปรับองศาการจูบให้เรียวลิ้นอุ่นชื้นสอดเข้าไปในโพรงปากพร้อมกับเกี่ยวตวัดดูดดุนจนได้ยินเสียงครางฮือเรียกสติเพราะกลัวว่าอีกฝ่ายจะหายใจไม่ทันถึงได้ยอมผละออก

เพียงเสี้ยววินาทีองค์ชายรองก็คว้าตัวแนบแผ่นหลังเล็กปะทะเข้ากับแผงอกแกร่งของตนเองอย่างไม่ทันให้อีกฝ่ายอนุญาต ขบเม้มเบาๆบริเวณใบหูขาวพร้อมกับกดสันจมูกลงข้างแก้มนิ่มก่อนจะเอื้อนเอ่ยประโยคถัดมา

“ถ้าเจ้าไม่ตอบ พวกเราจะไม่หยุด”ไม่รู้ว่าจะให้ตอบว่าอย่างไรยามที่ฝ่ามือหนากระตุกเชือกรัดเอวของชุดกิโมโนให้หลุดเพียงเสี้ยวนาที ทำไมถึงได้ร้ายกาจกันนัก

ท่อนแขนเรียวเล็กรีบตวัดคว้าหัวไหล่หนาเอาไว้ได้ทันเมื่อกำลังถูกป้อนจูบอีกครั้งในขณะที่ร่างกายกำลังถูกเปลื้องผ้าเผยให้เห็นไหล่ขาวนวลอดใจไม่ไว้ที่จะกดสันจมูกซุกไซร้ลงบนไหล่เล็กอย่างหื่นกระหาย

“อื้อ องค์ชายรอง”สุ้มเสียงสั่นเอ่ยห้ามยามฝ่ามือหนาจงใจไล้ผ่านยอดอกเล็กเสียดสีบริเวณไวต่อสัมผัสจนสั่นไหวแก้มขาวนวลร้อนผ่านเหมือนเหลือบมองใบหน้าหล่อปนหวานเร่าร้อนเสียจนมองออกมาอีกฝ่ายกำลังต้องการอะไร 

หากแต่คนเป็นพี่ที่รวดเร็วและแม่นยำกว่าทั้งขึ้นทั้งล่องเคลื่อนตัวเลื่อนลงมาจูบซับบริเวณท้องน้อยให้รู้สึกปั่นป่วนไปทั่วทั้งร่างเผลอโอนอ่อนไปตามการกระทำของพี่น้องร้ายกาจ มาร์คทิ้งน้ำหนักตัวโถมลงปลุกกายขาวให้ได้ส่งเสียงครางฮือเมื่อครั้งแผงอกเปลือยเปล่าแทบกลืนร่างตนเองไปทั้งหมด

“พี่ก่อนงั้นรึ?”ไม่แฟร์ทั้งที่ตัวเองเป็นพี่เหตุใดจึงไม่เสียสละให้น้องได้คัดค้านในใจเมื่อยามกายหนากำลังบดเบียดเข้าหาร่างเล็ก … พลาดจริงทั้งที่ตนเองเจอก่อนแท้ๆ 

เพราะความเป็นชายจึงไม่ยอมเสียหน้ายิ่งเลือดกษัตริย์ด้วยกันแล้วแจมินไม่มีวันยอม ยกมือเล็กที่วางสะเปะสะปะให้กอบกุมนวดเฟ้นด้วยความหยาบโลน

“อ๊ะ อื้ออ องค์ องค์ชาย อื้อออ”ไม่รู้ว่าหมายถึงใครถึงได้ไม่ยอมเรียกชื่อกันต่อแบบที่ได้ยินเมื่อครู่เรียวขาเพรียวถูกจับพาดช่วงเอวสอบเวลานั้นถึงได้รู้สึกตัวถึงความปวดบริเวณช่วงล้างแต่กลับถูกหลอกล่อด้วยรสจูบวาบหวามจากคนด้านบนที่พร่ำสอนอย่างดี

จังหวะเนิบนาบถูกแทนที่ด้วยความหนักหน่วงเพิ่มมากขึ้นตามลำดับทอดมองสายตาปรือพร้อมเสียงครางฮือยามถูกกระตุ้นด้วยความเสียดสีรุกราน เร่าร้อน รุนแรงเสียจนทนมองไม่ไหว

หากแต่รู้สึกถึงความลอยวืดเมื่อท่อนแขนแข็งแรงของแจมินตวัดกายพลิกให้ตนเองนอนคว่ำอยู่บนร่างองค์ชายรองโดยสมบูรณ์

สุ้มเสียงทุ้มต่ำเอ่ยปากขอร้องมากกว่าบังคับให้เจโน่ยอมเปิดปากครอบลงบนท่อนกายแข็งขืนที่จ่ออยู่ตรงหน้า

“อึก อื้อออ อื้มมม”

“อืมม อย่างนั้นแหละ อย่างนั้นแหละเจโน่ อ่าห์”ไม่รู้ว่าเสียงครางกระเส่าที่สอดประสานกันอยู่นั้นมาจากใครแต่สะโพกแกร่งของมาร์คลีกระแทกแรง

หมุนควงอดด้วยความถี่รัวเสียจนร่างเล็กสั่นสะท้านทั้งที่ยังคงปรนิบัติดูดกลืน

อยู่อย่างนั้น 

โน้มกายลงไปจูบแผ่นหลังเล็กก่อนจะเอื้อมมือหนากอบกุมส่วนอ่อนไหวรูดรั้งไปมาเบาๆ ใบหน้าน่ารักปรือตามองคล้ายกำลังออดอ้อนให้แจมินปรามคนเป็นพี่ แต่เปล่าเลยนั่นมันราวกับจะยั่วยวนให้สวนแรงกระแทกเข้ากับกลีบปากเล็กต่างหาก

“อ๊า อืมมม เจน เจโน่ อ่าห์”เสียงสูดปากดังไม่ขาดสายเมื่อครั้งเด็กน้อยเกร็งไปทั่วทั้งร่างเพราะถูกกระแทกด้วยแรงอารมณ์ของมาร์คอย่างเต็มแรง

“ใกล้ แล้ว อ่าห์”แจมินดันไหล่เล็กให้ผละออกจากร่างของตนเองเบาๆ อย่างน้อยก็นึกขอบคุณที่ไม่สำเร็จด้วยปากให้เจโน่ต้องรู้สึกทำอะไรไม่ถูก หากแต่ราวกับคิดผิดเมื่อร่างสูงของแจมินย่อตัวลงข้างคนเป็นพี่ชายพร้อมกับสอดประสานแกนกายเข้ายังบริเวณเดียวกัน

“อ๊ะ อ๊ะ อ๊ะ ฝ่า ฝ่าบาท อื้อออ จ เจ็บ ฮื้ออ”

“อย่ารัดแน่นอย่างนั้นสิเจน อืม…”สวนกายเร่งเร้าจังหวะเสียจนไม่รู้ว่าใครเป็นใครเสียงหอบครางดังลั่นพร้อมกับดวงตาเรียวเล็กฉ่ำที่สั่นระริก 

แรงตอดรัดถี่รัวราวกับให้หยุดแกล้งกันเสียทีเมื่อตนเองกำลังจะถึงจุดที่ไม่ไหว หากแต่มาร์คละมือออกพร้อมให้ตนเองและน้องชายได้แตะขอบสวรรค์เสียก่อน

“อ่าห์ ซี้ด อืมมม”เสียงครางกระเส่าของสองพี่น้องกำลังทำให้เจโน่รู้สึกเขินเพราะไม่ได้อ่อนหัดด้านประสบการณ์อย่างเจโน่มาร์คและแจมินถึงได้รู้ว่าวิธีทรมานให้อีกฝ่ายขอร้องนั้นต้องทำอย่างไร 

แต่เจโน่เองกลับไม่เอื้อนเอ่ยขอร้องให้ช่วยแต่ยกมือเล็กของตนเองจัดการเสีย

“อย่าดื้อสิเจน”

“ขอร้องพวกเรา”ยิ่งยามกัดริมฝากส่ายหัวกลมๆไปมากลับทำให้สองพี่น้องรู้สึกเกิดความกระสันแทนเสียต่างหาก เป็นพี่ชายที่อดใจไม่ไหวดึงมือเล็กออกแล้วจับข้อมือเอาไว้แน่นเพื่อให้แจมินเป็นผู้จัดการต่อให้จบ

“อ๊ะ อ๊า องค์ชาย ฮื้อออ อ้า อ่าห์ มะ ไม่ไหวแล้ว ฮื้อออ”ถึงแม้ว่าจะเป็นกลลวงเจโน่ก็ยอมปลดปล่อยแรงอารมณ์ทั้งหมดได้ทัน ไม่ว่าใครก็คงต้องยอมสยบในวินาทีนั้น มีเพียงเสียงหอบหายใจพร้อมกับแรงกอดรัดของมาร์คเพราะกลัวว่าลูกแมวน้อยจะขาดอากาศหายใจเสียก่อน

“น่ารักเป็นบ้า”คนน้องยื่นมือมาเกลี่ยเนื้อนุ่มนิ่มข้างแก้มพร้อมกับกดสันจมูกสูดดมความหอมอีกทีโดยที่เจโน่นึกค้านในใจว่าเวลาแบบนี้ สภาพร่างกายอ่อนปวกเปียกอย่างนี้ยังคงเหลืออะไรให้น่ารักได้อีก

“น่ารักจนอยากรักยันเช้า เห็นด้วยหรือไม่ท่านพี่”มีเพียงรอยยิ้มมุมปากพร้อมกับร่างสูงที่กดสันจมูกซุกไซร้ซอกคอขาวเนียนอีกครั้งและครั้งโดยไม่สนใจเสียงห้ามให้หยุดของแมวน้อยที่ดังงุ้งงิ้งข้างหูเลยแม้แต่น้อย 

ไม่รู้ว่าเจโน่จะรู้ตัวหรือเปล่าว่าเสียงห้ามปรามนั้นราวกับยั่วยวนเร่งให้อยากทำมิดีมิร้ายเสียมากกว่า…




ฝากสกรีม #ฟิคมินิดรีม < ในทวิตเตอร์ ฝากเม้น ฝากโหวต ด้วยนะคะขอบคุณมากค่ะ